Bir tekerleğe ithafen yazılmış bir senfoni kazındı, zamanın belleğine ve yitip gitmesi mümkün olmayacak. Beethoven sadece bir tekerlekten söz etti, ama her şeyin sonunu getiren bir tekerlekti sözünü ettiği. Umutlarımızın hayalkırıklıklarıyla son bulacağını bilseydik vazgeçer miydik düşlerini kurduğumuz şeylerden? Beklediğimiz kişiyi sırtımızda hissetmenin hayalini kurarız çoğu kez. Bazen gerçek, kendini bize hatırlatmaktan kaçıyor duygularımızı içimizde kar taneleri gibi biriktirmemizi istercesine. Kar taneleri büyüyüp çığ olduğunda bir dağın tepesinden itelemek isteriz onları, sanki üzüntülerimizden kurtulmanın bu şekilde mümkün olacağına inandırmak isteriz kendimizi. Yine de biliriz, yaşamımızda yeri olan hiçbir duygu, içimizde yok olacak kadar yüzeye tutunmamıştır. Her şey geçmişte kalabilir, ama geçmişte kalan hiçbir şeyi unutmak mümkün değildir. Sam tekrar çalar ve Rick müziği durdursa bile yüreğinin hala çarpmasına engel olamaz. Sizi üzse de vazgeçmeyin sevmekten, gözyaşlarının ardından gelen duygulardır belki de dünyada yaşanmaya değer tek şey.
Ceylin Gür 