Yazmak

     

Yazmak yaşamımı tamamlayan bir zorunluluk haline geldi son günlerde. Şarap yeterince tatmin etmediğinde mutsuzluğumun yerini alan bir ihtiyaç, dolapta duran viskinin bittiğini gördüğümde omuzlarımda duran şala destek olan ılık bir his gibi yazmak.

Sarhoş olup kelimeleri art arda dizmek ama yazmak konusunda iyi olduğuna içten içe inansan bile asla kendini tamamen ifade edemeyeceğin kadar güçlü duygularla yaşadığının bilincinde olmak gibi yazmak. Sonra o güçlü duygulara sarılıp tekrar denemek, bu kez yazmanın ötesinde sayıklamak… Sayıklarken dudaklarımdan dökülür kelimeler, duygularımın yoğunluğunu alkolle sindirme ihtiyacı duyduğum zamanlarda kendimi kelimelere daha çok veririm.

Daha önce kimseye söyleyemediğim, kendime bile itiraf etmekten çekindiğim duyguları keşfederim. Kelimelerle duygularımın arasına bir köprü kurarım. İçimde yaşayan, bazen dilini bile anlayamadığım yabancıya ulaşırım.